Menu

George

George

Δεξιό αορτικό τόξο με έκτοπη αριστερή υποκλείδιο αρτηρία. Απεικόνιση με την αξονική τομογραφία

Δεξιό αορτικό τόξο με έκτοπη αριστερή υποκλείδιο αρτηρία. Απεικόνιση με την αξονική τομογραφία

Μ. Μιχαηλίδης, Ι. Δαυίδης, Μ. Αρβανίτη, Ι. Τσιτουρίδης

Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ. Ν. Παπαγεωργίου,
Θεσσαλονίκη.

Περίληψη
Εισαγωγή: Το δεξιό αορτικό τόξο με έκτοπη αριστερή υποκλείδιο αρτηρία αποτελεί το συχνότερο τύπο του δεξιού αορτικού τόξου και μπορεί να προκαλεί συμπτώματα λόγω πιεστικών φαινομένων στην τραχεία και στον οισοφάγο. Σκοπός της μελέτης μας είναι η ανάδειξη των απεικονιστικών ευρημάτων στην αξονική τομογραφία σε συμπτωματικούς και ασυμπτωματικούς ασθενείς με δεξιό αορτικό τόξο και έκτοπη αριστερή υποκλείδια αρτηρία.
Υλικό-μέθοδος: Έντεκα ασθενείς (5 άνδρες, 6 γυναίκες, 21-75 ετών, μέση ηλικία: 48 έτη) οι οποίοι υποβλήθηκαν σε αξονική τομογραφία θώρακος είτε λόγω συμπτωμάτων από το ανώτερο πεπτικό ή/και από το αναπνευστικό (ν=9), είτε λόγω υπόνοιας δεξιού αορτικού τόξου από την ακτινογραφία θώρακος (ν=2).
Αποτελέσματα: Η διερεύνηση με την αξονική τομογραφία μετά την ενδοφλέβια έγχυση σκιαστικού, ανέδειξε και στους έντεκα ασθενείς με λεπτομέρεια τις ανατομικές παραλλαγές του αορτικού τόξου και τα πιεστικά φαινόμενα επί της τραχείας ή/και του οισοφάγου. Ταυτόχρονα απέκλεισε την παρουσία άλλων συγγενών ανωμαλιών ή άλλου υποκείμενου αίτιου που να δικαιολογεί τα κλινικά συμπτώματα ή τα τυχαία απεικονιστικά ευρήματα στην απλή ακτινογραφία θώρακα.
Συμπέρασμα: Η αξονική τομογραφία αποτελεί τη μέθοδο εκλογής για την ανάδειξη των ανατομικών παραλλαγών του αορτικού τόξου και των πιεστικών φαινομένων στην τραχεία και τον οισοφάγο.

Read more...

Προεγχειρητική ανίχνευση ινσουλινώματος παγκρέατος, μέσω επιλεκτικής ενδοαρτηριακής έγχυσης ασβεστίου και λήψης αίματος από την ηπατική φλέβα

Προεγχειρητική ανίχνευση ινσουλινώματος παγκρέατος, μέσω επιλεκτικής ενδοαρτηριακής έγχυσης ασβεστίου και λήψης αίματος από την ηπατική φλέβα

Δ. Γκάργκας, Α. Αλεξανδρής, Γ. Ιωαννίδης, Θ. Πράντζος, Α. Χατζηιωάννου, Δ. Μουρίκης, Α. Γουλιάμος

Τμήμα Ψηφιακού Αγγειογράφου. Αρεταίειο Νοσοκομείο.

Περίληψη
Η προεγχειρητική εντόπιση του ινσουλινώματος είναι επιθυμητή από πολλούς χειρουργούς. Απεικονιστικές μέθοδοι όπως το υπερηχογράφημα, η υπολογιστική τομογραφία , ο μαγνητικός συντονισμός, η πυρηνική ιατρική και η αγγειογραφία μπορούν να αποτύχουν να ανιχνεύσουν αυτούς τους μικρούς όγκους μέχρι ένα ποσοστό 10%, ενώ ένα μικρότερο ποσοστό μπορεί να χαθεί και μετά από μια προσεκτική ερευνητική λαπαροτομή και διεγχειρητικό υπερηχογράφημα.
Η επιλεκτική ενδοαρτηριακή έγχυση ασβεστίου με λήψη φλεβικού αίματος από την ηπατική φλέβα έχει αναφερθεί ως μια τεχνική με υψηλή ακρίβεια για τον προεγχειρητικό εντοπισμό των ινσουλινωμάτων. Στον ψηφιακό αγγειογράφο του Αρεταίειου Νοσοκομείου έχουν διενεργηθεί 8 περιστατικά όπου τα κλινικά συμπτώματα ήταν χαρακτηριστικά της νόσου αλλά ο απεικονιστικός αλγόριθμος απέτυχε να ανιχνεύσει κάποια βλάβη. Σε 4 από αυτά κατέστη δυνατός ο εντοπισμός του όγκου μετά την ενδοαρτηριακή έγχυση ασβεστίου και την λήψη αίματος από την δεξιά ηπατική φλέβα.

Read more...

Διαδερμική νεφροστομία υπό την καθοδήγηση του Αξονικού Τομογράφου, σε περιπτώσεις αποφρακτικής ουροπάθειας

Διαδερμική νεφροστομία υπό την καθοδήγηση του Αξονικού Τομογράφου, σε περιπτώσεις αποφρακτικής ουροπάθειας

Ε. Κολλιάκου, Π. Μανιάτης, Χ. Τριαντοπουλου, Δ. Παπαδημητρίου, Π. Πορφυρίδης, Ι. Σιάφας, Ι. Παπαηλιού

Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Κωνσταντοπούλειο Γενικό Νοσοκομείο, Νέα Ιωνία, Αθήνα

Περίληψη
Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσης μελέτης ήταν να καθορίσουμε την αποτελεσματικότητα, την ασφάλεια και τις επιπλοκές της διαδερμικής νεφροστομίας υπό αξονική καθοδήγηση στην ήπια υδρονέφρωση και σε επιπλεγμένες περιπτώσεις.
Ασθενείς και Μέθοδος: Πραγματοποιήσαμε, την τελευταία πενταετία, 128 τοποθετήσεις καθετήρων τύπου pig-tail (6-12 F) σε 125 ασθενείς (74 άντρες και 51 γυναίκες, με μέσο όρο ηλικίας τα 63 έτη) με ουρητηρική απόφραξη. Η διάταση της αποχετευτικής μοίρας του ουροποιητικού συστήματος ήταν μικρή ή μέτρια στις περισσότερες περιπτώσεις ενώ τμήμα των ασθενών ήταν σε κρίσιμη κλινική κατάσταση. Η τοποθέτηση των ασθενών έγινε σε πρηνή ή πρηνή-πλάγια θέση. Σε 80 ασθενείς χρησιμοποιήθηκε η τεχνική Trocar ενώ στους υπόλοιπους 48 η τεχνική Seldinger. Η στόχευση της νεφρικής πυέλου και η παρακολούθηση της πορείας των υλικών της νεφροστομίας έγιναν με τομές αξονικής τομογραφίας των 5-7 χιλιοστών. Καταγράφηκαν ο αριθμός των παρακεντήσεων ανά ασθενή, ο χρόνος παραμονής του ασθενούς στον αξονικό τομογράφο και οι επιπλοκές.
Αποτελέσματα: Σε όλες τις περιπτώσεις τελικά έγινε επιτυχής τοποθέτηση του καθετήρα νεφροστομίας(100%). Σε 10 ασθενείς απαιτήθηκε και δεύτερη προσπάθεια παρακέντησης της νεφρικής πυέλου με άριστα αποτελέσματα. Το ποσοστό των ελασσόνων επιπλοκών ήταν 2,5% έναντι 0%, ενώ το ποσοστό των μειζόνων επιπλοκών ήταν 1,25% και 0%, για τις τεχνικές Trocar και Seldinger, αντίστοιχα. Η αντιμετώπιση των επιπλοκών ήταν συντηρητική και οι ασθενείς εξήλθαν από το νοσοκομείο μετά από μία εβδομάδα. Επιπλοκές από τους καθετήρες, όπως απόσπαση, διαρροή και στρέβλωση δεν συνέβησαν.
Συμπέρασμα: Η διαδερμική νεφροστομία, υπό την καθοδήγηση του αξονικού τομογράφου, είναι μία ασφαλής και αποτελεσματική διαδικασία, η οποία μπορεί να εφαρμοστεί και σε δύσκολες τεχνικά περιπτώσεις. Το αναμενόμενο ποσοστό επιπλοκών είναι πολύ μικρό ακόμη και σε ασθενείς με ελάχιστη διάταση της νεφρικής πυέλου ή κακή κλινική κατάσταση.

Read more...

Τα μεσοκοιλιακά τρήματα του Monro

Τα μεσοκοιλιακά τρήματα του Monro

Κ. Συργιάννης, Ι. Νίκας

Αlexander Monro: "Secundus" Edinburg , Ηνωμένο Βασίλειο ( 1733-1817 )

Η "δυναστεία" Monro περιλάμβανε τρία μέλη με το ίδιο όνομα . Ο Alexander Monro "primus" ήταν ο παππούς και έζησε από το 1697 έως το 1767. Ο Alexander Monro "secundus" (1733-1817 ) ήταν ο γιος , ενώ ο "tertius" (1773-1859) ήταν ο εγγονός.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως και οι τρεις διαδοχικά κατείχαν την θέση του Καθηγητή Ανατομικής της Ιατρικής σχολής του Εδιμβούργου για περισσότερο από έναν αιώνα. Η ιστορία αναφέρει πως ο προπάππους John Monro ( 1670-1740 ) είχε ενεργό συμμετοχή στην ίδρυση της Ιατρικής σχολής του Εδιμβούργου και ο "primus" ήταν ο πρώτος καθηγητής Ανατομικής της εν λόγω σχολής ,την έδρα της οποίας κατέλαβε , στην πολύ νεαρή ηλικία των 22 ετών. Η συγκεκριμένη περίοδος μάλιστα έχει καταγραφεί ως η πρώτη ακαδημαϊκού νεποτισμού .

Η αναγνώριση των μεσοκοιλιακών τρημάτων ωστόσο ήταν αποτέλεσμα του επιστημονικού έργου του "secundus" ο οποίος κατά την διάρκεια των φοιτητικών του ετών υπήρξε μαθητής του William Hunter (1718-1733) που με την σειρά του υπήρξε μαθητευόμενος του "primus". Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως ο "secondus" υπήρξε ένας εξαίρετος , και πιθανότατα πιο ολοκληρωμένος συγκριτικά με τον πατέρα του , επιστήμων με πλούσιο ακαδημαϊκό έργο το οποίο μάλιστα ξεκίνησε πολύ νωρίς αφού ήδη ως φοιτητής επιμελείτο τις περισσότερες των , ανατομικού περιεχομένου , διαλέξεων του πατέρα του.

Το 1755 αναλαμβάνει καθήκοντα αναπληρωτή καθηγητή στην έδρα της Ανατομικής και Χειρουργικής. Ανήσυχος επιστημονικά συνεχίζει τις σπουδές του στο Βερολίνο αυτή τη φορά θητεύοντας δίπλα στον Meckel ( 1714-1774 ).
Την θέση του τακτικού Καθηγητή της Ανατομίας του Εδιμβούργου την διεκδικεί επιτυχώς το 1758 σε ηλικία τότε 25 ετών. Η προσήλωση του στην έρευνα και την διδασκαλία και το πάθος του για τον τομέα της Ανατομικής διήρκεσε πάνω από 50 χρόνια , μέχρι το 1807. Στο μεσοδιάστημα ( 1779-1782 ) διετέλεσε και πρόεδρος του Royal College of Physicians of Edinbourgh .

Ο "secundus" αναγνώρισε τα μεσοκοιλιακά τρήματα το 1753 σε ηλικία 20 ετών ενώ ήταν ακόμα φοιτητής, αλλά προχώρησε στη δημοσίευση των αποτελεσμάτων της έρευνας του πολύ αργότερα το 1783 με το κλασσικό για στην ιατρική βιβλιογραφία άρθρο " Observations on the Structure and Function of the Nervous System" . Νωρίτερα το 1764 είχε αποστείλει άρθρο του στην Edinbourg Philosophical Society όπου ανέλυε το σύστημα επικοινωνίας των κοιλιών του εγκεφάλου το οποίο όμως δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας, πιθανότατα λόγω των εκτεταμένων αναφορών του σε παρατηρήσεις που για το ίδιο θέμα είχε κάνει ο Γαληνός ( 129-216 ) πολλά χρόνια πρίν.
Τέλος ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως ο "secundus" εισήγαγε πρώτος την μέθοδο της αναπνευστικής υποστήριξης με την τοποθέτηση ενδοτραχειακού σωλήνα.

Read more...
Subscribe to this RSS feed

This website uses cookies to manage authentication, navigation, and other functions. Accessing our website, you agree that we can use these types of cookies.

OK