Θ. Στεργιούδα, Μ. Μιχαηλίδης, Ρ. Βέκιου, Ε. Σκουρτανιώτη, Α. Μπιντούδη,  Χ. Μαυρίδου, Α. Άγριου, Γ. Ροδοκαλάκης, Σ. Χονδροματίδου

Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν. Θεσσαλονίκης «Παπαγεωργίου»

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Σκοπός: Σκοπός της εργασίας μας είναι η  απεικονιστική διερεύνηση περιστατικών με θρόμβωση  σηραγγώδους κόλπου και η καταγραφή  των επιπτώσεων της νόσου στους κόγχους και  το εγκεφαλικό παρέγχυμα.  Υλικό και μέθοδος: Με τη μέθοδο του μαγνητικού  τομογράφου εξετάστηκαν συνολικά 12  άτομα (4 γυναίκες και 8 άντρες), ηλικίας 3-76  ετών, στους οποίους διαπιστώθηκε θρόμβωση  των σηραγγωδών κόλπων. Σε ορισμένους ασθενείς  διενεργήθηκε μαγνητική αρτηριογραφία και  φλεβογραφία για την ακριβέστερη απεικόνιση  του θρόμβου.   Αποτέλεσμα: Σε 11 ασθενείς η διόγκωση των  σηραγγωδών κόλπων συνδυαζόταν και με ευρήματα  από τους οφθαλμούς ενώ σε 1 μόνο τα  ευρήματα περιορίστηκαν αποκλειστικά στους  σηραγγώδεις κόλπους. Σε 1 ασθενή ανευρέθη  μικρό απόστημα πίσω από τον οφθαλμό και σε 1  αναδείχθηκε η επέκταση του θρόμβου στο σύστοιχο  εγκάρσιο και άνω λιθοειδή κόλπο. Επιπλέον  σε 1 ασθενή αναδείχθηκε θρόμβωση της έσω  καρωτίδας αρτηρίας και πολλαπλά εγκεφαλικά  έμφρακτα σύστοιχα της βλάβης.   Συμπέρασμα: Η θρόμβωση των σηραγγωδών  κόλπων είναι μια δυνητικά θανατηφόρος νόσος  που απαιτεί ταχεία διάγνωση και θεραπεία. Η  μαγνητική τομογραφία και φλεβογραφία παίζουν  σημαντικό ρόλο στην ανάδειξη του θρόμβου  και των συνοδών βλαβών στο εγκεφαλικό  παρέγχυμα.

Μελέτη επέκτασης των κακοήθων νεοπλασμάτων της ρινός και των παραρρινίων κόλπων προς τους οφθαλμικούς κόγχους

Μ. Στασινοπούλου (1), Αικ. Ταβερναράκη (1), Ε. Τσώκου (1), Ε. Ανδριώτης (1), Κ. Δεληβελιώτης (1), Α. Ραπίδης (2), Α. Ταβερναράκη (1)

Α.Ο.Ν.Α "Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ"
(1) Τμήμα Αξονικού Τομογράφου
(2) Γναθοχειρουργική Κλινική

Περίληψη
Σκοπός Τα κακοήθη νεοπλάσματα του οφθαλμικού κόγχου είναι σχετικά σπάνια. Η εξόρυξη του οφθαλμού και του περιεχομένου του οφθαλμικού κόγχου, ιδιαίτερα όταν υπάρχει όραση στο σύστοιχο οφθαλμό, αποτελεί ακρωτηριαστική επέμβαση, η απόφαση της οποίας είναι εξαιρετικά δυσχερής. Υλικό και μέθοδος Κατά τα έτη 1995-2004, μελετήσαμε αναδρομικά 130 ασθενείς με κακοήθεις όγκους του άνω και μέσου τριτημορίου του προσώπου, οι οποίοι διαγνώσθηκαν και αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά στο νοσοκομείο μας. Από αυτούς σε 18 (ποσοστό 14%) η χειρουργική αφαίρεση του όγκου περιελάμβανε την εξόρυξη του περιεχομένου του σύστοιχου οφθαλμού. Η επινέμηση του οφθαλμικού κόγχου προήρχετο από το ιγμόρειο άντρο σε 12 ασθενείς, τις ηθμοειδείς κυψέλες σε 5 και τη βάση του κρανίου σε 1 ασθενή. Σε όλους τους ασθενείς η διάγνωση της επέκτασης ετέθη μετά από ακτινολογικό έλεγχο με αξονική και μαγνητική τομογραφία. Τα απεικονιστικά ευρήματα ήταν τα εξής: 1. εξεργασία εκ μαλακού ιστού 2. H οστεόλυση του εδάφους του κόγχου 3. H διήθηση των οφθαλμοκινητικών μυών 4. H διάβρωση του έσω τοιχώματος του κόγχου και 5. H κατάληψη του σφηνοειδούς κόλπου. Αποτελέσματα Σε όλους τους ασθενείς η χειρουργική επέμβαση διενεργήθη με en block αφαίρεση του περιεχομένου του οφθαλμικού κόγχου χωρίς την διεγχειρητική προσπάθεια αποφυγής της εξόρυξης. Ιστολογική επιβεβαίωση της επέκτασης της νόσου εντός του οφθαλμικού κόγχου υπήρξε σε όλους τους ασθενείς. Η αποκατάσταση των ελλειμμάτων έγινε με τη χρήση τοπικών κρημνών. Συμπέρασμα Η οστεόλυση του εδάφους και του έσω τοιχώματος του οφθαλμικού κόγχου κατά την διαδρομή ενός κακοήθους νεοπλάσματος των παραρρινίων αποτελούν πρώιμο παθογνωμονικό σημείο επέκτασης της νόσου εντός του οφθαλμικού κόγχου.