Τόμος 43, (1):77-84, 2012

Ε.Σ. Αντύπα, Χ. Ζωγράφου, Ι. Ιωαννίδης, Γ. Καρύδας, Α. Τσικκίνη, Μ. Τσουρούλας

Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς», Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων–Τμήμα Υπερηχοτομογραφίας

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Σκοπός της μελέτης είναι να καθορισθεί η ακρίβεια της εγχρώμου Doppler υπερηχοτομογραφίας (CDU) και τα πλεονεκτήματα της μεθόδου συγκριτικώς με την ψηφιακή αγγειογραφία (DSA) στην διάγνωση των ανευρυσμάτων της ιγνυακής αρτηρίας.

Υλικό και Μέθοδος: 16 ανευρύσματα της ιγνυακής αρτηρίας (10 ασθενείς), ηλικίας 44-75 ετών, αξιολογήθηκαν με έγχρωμο Doppler υπερηχοτομογράφημα, με μηχάνημα ATL 5000 HDI και χρήση επιφανειακού (4-7MHz) αλλά και καμπυλόγραμμου ηχοβολέα (2-5MHz). Όλοι οι ασθενείς υπεβλήθησαν, επίσης, σε αγγειογραφικό έλεγχο, ενώ 6 από αυτούς αντιμετωπίσθηκαν χειρουργικώς, 1 με θρομβόλυση και 1 με θρομβόλυση και αγγειοπλαστική.

Αποτελέσματα: Σε 9/16 περιπτώσεις η CDU ανέδειξε απουσία ροής εντός της ιγνυακής αρτηρίας, λόγω της παρουσίας πλήρως θρομβωμένου ανευρύσματος. Η αγγειογραφία, επίσης, ανέδειξε απόφραξη σε 9/16 περιπτώσεις. Παράπλευρο δίκτυο αναδείχθηκε σε 7/9 περιπτώσεις με την CDU και σε 9/9 με την DSA. Σε 5/16 περιπτώσεις και οι δύο μέθοδοι ανέδειξαν ανευρυσματική διάταση της ιγνυακής αρτηρίας. Σε 2/16 περιπτώσεις η αγγειογραφία ανέδειξε φυσιολογική διάμετρο του αυλού της ιγνυακής αρτηρίας, ενώ η CDU αποκάλυψε την παρουσία ανευρύσματος με τοιχωματικό θρόμβο.

Συμπεράσματα: Σύμφωνα με τα αποτελέσματά μας, η CDU μπορεί με ακρίβεια να αναδείξει την παρουσία ανευρύσματος, την έκταση του τοιχωματικού θρόμβου, τον αληθή αυλό και την παρουσία ροής. Επίσης, μπορεί να συμβάλλει στην ανάδειξη του παράπλευρου δικτύου και ως εκ τούτου θεωρούμε ότι η CDU πρέπει να είναι η πρώτη διαγνωστική απεικονιστική μέθοδος, όταν υπάρχει κλινική υπόνοια παρουσίας ανευρύσματος της ιγνυακής αρτηρίας.

Τόμος 42, (2):150-155, 2011

Ο. Πλιάδη1, Μ. Γ. Γκέλη1, Π. Δρογγίτης2, Σ. Απέργης1, O. Ματούκ2

1: Α΄Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα - Μονάδα Έγχρωμης Υπερηχοτομογραφίας
2: Β΄ Χειρουργική Κλινική-Αντικαρκινικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών «O Άγιος Σάββας»

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός είναι η 3η πιο συχνή ενδοκρινολογική διαταραχή, με μεγαλύτερη επίπτωση στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Παρουσιάζονται τρεις περιπτώσεις ασθενών που προσήλθαν στο Νοσοκομείο μας, οι δύο εκ των οποίων με κλινική συμπτωματολογία υπερπαραθυρεοειδισμού προς διερεύνηση, ενώ η μια ασθενής προσήλθε προγραμματισμένα για να υποβληθεί σε μαστεκτομή λόγω Ca αριστερού μαστού. Τα απεικονιστικά και κλινικοεργαστηριακά ευρήματα ανέδειξαν και στους 3
ασθενείς την παρουσία μονήρους αδενώματος παραθυρεοειδούς αδένα, με αποτέλεσμα να υποβληθούν σε χειρουργική εκτομή του αδενώματος. Η ιστολογική εξέταση επιβεβαίωσε τη διάγνωση. Σκοπός της εργασίας μας είναι να αναφερθούν τα υπερηχογραφικά ευρήματα των τριών περιστατικών μας, ενώ θα παρουσιασθεί μια σύντομη ανασκόπηση της υπάρχουσας διεθνούς βιβλιογραφίας.

ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ

Προσβολή του ήπατος και του σπληνός στη νόσο από αμυχές γάτας: Υπερηχοτομογραφικά ευρήματα

Α. Μπακαντάκη[1], Ο. Παπακωνσταντίνου[1], Π. Πασπαλάκη[2], Ν. Χαρουλάκης[1], Ε. Μιχαηλίδου[2], Ε. Χρυσού[1], Π. Πρασόπουλος[1], Ν. Γκουρτσογιάννης[1]

[1]Ακτινολογικό Τμήμα
[2]Παιδιατρική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Πανεπιστήμιο Κρήτης

Σκοπός: Η νόσος από αμυχές γάτας είναι μια ήπια αυτοϊώμενη νόσος των παιδιών και των νέων ενηλίκων που συνήθως εκδηλώνεται ως επιχώρια λεμφαδενοπάθεια. Η προσβολή του ήπατος και του σπληνός με τη μορφή κοκκιωμάτων είναι πιθανά συχνότερη από ότι διαγιγνώσκεται. Περιγράφουμε τα υπερηχοτομογραφικά ευρήματα της άνω κοιλίας σε τέσσερις ασθενείς ηλικίας 6-13 ετών με νόσο από αμυχές γάτας και προσβολή του ήπατος και του σπληνός.
Υλικό και Μέθοδος: Στη μελέτη περιλαμβάνονται τέσσερις ασθενείς ηλικίας 6-13 ετών, με τελική διάγνωση νόσο από αμυχές γάτας (με βάση τον ειδικό ορολογικό έλεγχο). Οι ασθενείς είχαν υποβληθεί σε υπερηχοτομογραφικό έλεγχο άνω κοιλίας στα πλαίσια διερεύνησης ενός παρατεινόμενου εμπύρετου με ή χωρίς διάχυτο κοιλιακό άλγος και περιφερική λεμφαδενοπάθεια. Ο έλεγχος επαναλήφθηκε ανά μήνα μέχρι την πλήρη αποκατάσταση των υπερηχογραφικών ευρημάτων.
Αποτελέσματα: Στο υπερηχογράφημα αναδείχτηκαν μικρές, διάσπαρτες, υπόηχες εστίες στον σπλήνα σε όλους τους ασθενείς, και στο ήπαρ σε δύο ασθενείς. Αύξηση του μεγέθους του σπλήνα και του ήπατος σημειώθηκε σε τρεις ασθενείς. Οι αλλοιώσεις ελαττώθηκαν προοδευτικά σε αριθμό και σε μέγεθος σε διαδοχικά υπερηχογραφήματα και εξαφανίστηκαν σε διάστημα 2-8 μηνών.
Συμπέρασμα: Η νόσος από αμυχές γάτας είναι πολύ πιθανό διαφοροδιαγνωστικό ενδεχόμενο σε παιδιά με συστηματικά συμπτώματα, διάσπαρτες υπόηχες εστίες στο ήπαρ και τον σπλήνα και ιστορικό επαφής με γάτα.

ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ Γ.Ε.Σ.

Χολόλιθοι που περιέχουν αέριο: Διερεύνηση με υπερήχους και υπολογιστική τομογραφία

Ι. Τσιτουρίδης, Μ. Καρυδάς, Β. Τσιπινιάς, Χ. Παπαστεργίου, X. Φρόνης, Ν. Καπουτζής, A. Tελεβάντος

Τμήμα υπερήχων και χειρουργική κλινική, 424 ΓΣΝΕ Θεσσαλονίκης
Ακτινολογικό εργαστήριο νοσοκομείου Γιαννιτσών
Χειρουργική κλινική νοσοκομείου Γουμένισσας Κιλκίς

Σκοπός: Η μελέτη των χαρακτηριστικών των χολολίθων που περιέχουν αέριο με τους υπερήχους και την υπολογιστική τομογραφία.
Υλικό και Μέθοδος: Μελετήσαμε 21 ασθενείς ηλικίας 42-67 ετών, 16 γυναίκες και 5 άντρες, που είχαν χολολιθίαση με χολολίθους που περιείχαν αέριο. Οι ασθενείς εξετάστηκαν με υπερήχους και με υπολογιστική τομογραφία, ενώ παράλληλα πραγματοποιήθηκε ακτινογραφία και φωτογράφηση των ανατομικών τομών των χολολίθων.
Αποτελέσματα: Υπερηχογραφικά, μόνο σε 3 ασθενείς οι χολόλιθοι βρέθηκαν στο χαμηλότερο, για τη θέση του ασθενούς, σημείο της χοληδόχου κύστης, ενώ στους υπόλοιπους ήταν κεντρικότερα. Η ακουστική σκιά ήταν καθαρή μόνο σε 3 ασθενείς, ενώ στους υπόλοιπους ανευρέθησαν πολλαπλά τεχνικά σφάλματα αντήχησης. Χολική λάσπη διαπιστώθηκε σε 15 από τους 21 ασθενείς. Με την υπολογιστική τομογραφία αναδείχθηκε η παρουσία αερίου σε όλους τους ασθενείς, ενώ σε 6 από αυτούς διαπιστώθηκε και κατανομή αερίου παρόμοια με το σήμα της αυτοκινητοβιομηχανίας Mercedes-Benz.
Συμπέρασμα: Όταν ήδη γνωρίζουμε τα χαρακτηριστικά των χολολίθων με αέριο, με τους υπερήχους μπορούμε να τους εντοπίσουμε με μεγάλη ακρίβεια, ενώ με την υπολογιστική τομογραφία εύκολα μπορούμε να ανιχνεύσουμε και να αναδείξουμε την κατανομή του αερίου.

Μικρολιθίαση όρχεως: υπερηχοτομογραφική διερεύνηση

Μ. Μιχαηλίδης, Δ. Σιδηρόπουλος, Α. Μπιντούδη, Α. Διαμαντοπούλου, Β. Κυριάκου, T. Labib, Τ. Μαλκότση, Ι. Τσιτουρίδης

Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γενικό Νοσοκομείο Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η μικρολιθίαση του όρχεως είναι μια ασυνήθης οντότητα που οφείλεται στην παρουσία μικρολίθων μέσα στα σπερματικά σωληνάρια, οι οποίοι αντιστοιχούν σε εκφυλισμένα και επασβεστωμένα κύτταρα. Αποτελεί συνήθως τυχαίο εύρημα κατά την υπερηχοτομογραφική διερεύνηση του όσχεου και είναι συνήθως αμφοτερόπλευρη. Η κλινική σημασία της οντότητας αυτής είναι ότι σχετίζεται με διάφορες παθολογικές καταστάσεις του όρχεως, με σημαντικότερη τον καρκίνο. Σκοπός της μελέτης είναι η περιγραφή των υπερηχοτομογραφικών ευρημάτων της μικρολιθίασης του όρχεως, της συσχέτισής της με υποκείμενη παθολογία του όρχεως και της διαφορικής διάγνωσης από άλλης φύσης ενδοορχικές επασβεστώσεις.

Μια σπάνια περίπτωση αυτόματου δωδεκαδακτυλικού αιματώματος

Α. Στεφανίδης (1), Χ. Πολυχρόνου (1), Δ. Οικονομίδης (2), Τ. Θεοδωρίδης (1), Α. Γαβριηλίδου(1), Ε. Χαρταμπίλας (1)

(1) Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν. Κατερίνης
(2) Β' Παθολογική Α.Π.Θ Ιπποκράτειο Γ.Ν. Θεσσαλονίκης

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Το αυτόματο αιμάτωμα του δωδεκαδακτύλου αποτελεί μια σπάνια οντότητα. Περιγράφεται μια περίπτωση αυτόματου δωδεκαδακτυλικού αιματώματος που οφειλόταν σε λήψη σαλικυλικού φαρμάκου. Η αρχική διάγνωση έγινε με υπερηχοτομογραφία στην οποία αναδείχθηκε ατρακτοειδής, ανομοιογενής ευμεγέθης μάζα,η οποία εντοπιζόταν μεταξύ ήπατος, στομάχου και δεξιού νεφρού. Η επιβεβαίωση της διάγνωσης έγινε με υπολογιστική τομογραφία, η οποία ανέδειξε το ευμέγεθες ενδοτοιχωματικό αιμάτωμα του δωδεκαδακτύλου το οποίο εκτεινόταν μέχρι τον δεξιό λαγόνιο βόθρο. Η υπερηχοτομογραφία και η υπολογιστική τομογραφία είναι μέθοδοι πολύ χρήσιμες τόσο στην αρχική διάγνωση του δωδεκαδακτυλικού αιματώματος, στον αποκλεισμό ύπαρξης συνοδών βλαβών όσο και στην παρακολούθηση των ασθενών κατά την διάρκεια της συντηρητικής θεραπείας.

Υπερηχοτομογραφική εκτίμηση της οξείας αλιθιασικής χολοκυστιτίδας σε ασθενείς της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας

Τ. Γερούκης [1], Θ. Γιαννόπουλος [1], Μ. Σιδηροπούλου [1], Μ. Μπιτζάνη [2], Β. Ναλμπάντη [2], Α. Παπαχιλλέα [1], Β. Καλπακίδης [1], Π. Παλλάδας [1]

[1] Ακτινολογικό Εργαστήριο,
[2] Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Γ.Π.Ν. "Γ.Παπανικολάου", Θεσσαλονίκη

Η οξεία αλιθιασική χολοκυστίτιδα (ΟΑΧ), που αποτελεί το 90% όλων των περιστατικών οξείας χολοκυστίτιδας στη Μονάδα Εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ), αποτελεί μία δυνητικά θανατηφόρα επιπλοκή σε ασθενείς της ΜΕΘ. Ο σκοπός της μελέτης αυτής, είναι να τεκμηριωθεί η αξία μειζόνων υπερηχοτομογραφικών κριτηρίων για τη διάγνωση της ΟΑΧ, σε ασθενείς της ΜΕΘ.
33 ασθενείς της ΜΕΘ, οι οποίοι παρουσίασαν υψηλή κλινικοεργαστηριακή υποψία ΟΑΧ τον τελευταίο χρόνο, υπεβλήθησαν σε διαδοχικές υπερηχοτομογραφικές εξετάσεις, με κεφαλή των 3,5MHz. Τα μείζονα υπερηχοτομογραφικά κριτήρια, τα οποία τέθηκαν για ΟΑΧ ήταν: πάχυνση του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης, διάταση της χοληδόχου κύστης (ύδρωπας), καθώς και η παρουσία χολικής λάσπης. Εκτιμήθηκε επίσης η παρουσία περιχολοκυστικής συλλογής και η στιβάδωση του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης.
Διάταση της χοληδόχου κύστης παρατηρήθηκε σε 10 ασθενείς, πάχυνση τοιχώματος σε 19 και χολική λάσπη σε 25.
Μείζονα κριτήρια άνω του ενός ανευρέθησαν σε 19 ασθενείς, άνω των 2 σε 14, ενώ 5 ασθενείς παρουσίαζαν και τα 3 μείζονα υπερηχοτομογραφικά κριτήρια ταυτόχρονα.
19 ασθενείς αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά ή επεμβατικά, ενώ οι υπόλοιποι 11 αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά, με κλινική βελτίωση.
Η εφαρμογή υπερηχοτομογραφικών κριτηρίων αυξάνει την ειδικότητα διάγνωσης ΟΑΧ σε ασθενείς της ΜΕΘ και επιτρέπει την έναρξη άμεσης αντιμετώπισης επί υποψίας ΟΑΧ.

Υπερηχοτομογραφία μυϊκού συστήματος: Σύγχρονες απόψεις

Δ. Ραφαηλίδης, Β. Βασιάδου, Σ. Χριστόπουλος

Ακτινολογικό τμήμα Γ. Ν. Θεσσαλονίκης "Γ. Γεννηματάς"

Μία από τις σημαντικότερες εφαρμογές της σύγχρονης υπερηχοτομογραφίας είναι η απεικόνιση του μυϊκού συστήματος. Η εξέλιξη των γραμμικών μεταλλακτών υψηλής - πολλαπλής συχνότητας, σε συνδυασμό με τις ευαίσθητες τεχνικές του έγχρωμου Doppler ροής και ισχύος και τις πρακτικές τεχνολογίες ευρέως πεδίου απεικόνισης και τριών διαστάσεων, βελτίωσαν τις δυνατότητες απεικόνισης των παθολογικών καταστάσεων των μυών και μπόρεσαν να τις διαγνώσουν με ακρίβεια.
Σκοπός του άρθρου είναι η παρουσίαση της χαρακτηριστικής ηχομορφολογίας των μυών, που πλησιάζει την ιστολογική εικόνα, και στη συνέχεια, της εφαρμογής της στις διάφορες παθολογικές καταστάσεις. Η υπερηχοτομογραφία απεικονίζει με ακρίβεια βλάβες όπως οι μυοκήλες, η ατροφία, το τραύμα, φλεγμονές και όγκοι και παρακολουθεί τα προβλήματα της επούλωσης όπως η ίνωση, οι μυϊκές κύστεις και η οστεοποιός μυοσίτις.